Opuszczona rezydencja

Głos ludzi innych niż Lily i Nuan postawiła Jeża w stan gotowości. Prezentowałaby się w nim pewnie bardziej dostojnie i majestatycznie, gdyby zaraz po tym jak stanęła w bezruchu została złapana i pociągnięta przez towarzyszkę na górę. Ciężko jej było powiedzieć, czy był to dobry ruch - co jak co, ale narobią jeszcze więcej hałasu, a jeśli znowu któraś z desek pęknie, to kaplica. Nie mniej dużo więcej zamieszania mogłaby zrobić stawiając opór, to też posłusznie ruszyła za dziewczyną. Schować się - mimo wszystko nie brzmiało to tak głupio.

- Możliwe... Ale mogą tutaj być z innych powodów. To rezydencja. Może spodziewają się znaleźć tutaj coś bardziej wartościowego. - to nie tak, że gołąb nie jest wartościowy. Zwyczajnie może nie być wartościowy dla nich. Cena to coś ustalonego przez ludzi, stała bez względu na różne czynniki. Wartość to już co innego - zależała tylko od osoby wyceniającej. Nuan wyceniała gołębia dość wysoko jako obiekt, którego dotyczyło zadanie. Tymczasem nagle zaczęły dziać się rzeczy. Pojawił się duch. Jeż dość szybko mogła stwierdzić po reakcji Lily, że jest to duch udomowiony, niemal jak Jeż, to też początkowe zdziwienie na twarzy mówiące "To duch...!" wyrażało dużo bardziej zaciekawienie niż strach. - Woo... - powiedziała w końcu nie mogąc wyjść z tego stanu kiedy duszek zniknął, po czym znowu przeniosła wzrok na Lily - Możemy zrobić tak - ty poszukasz gołębia, a ja się nimi zajmę. - zaproponowała, sama dobrze nie wiedząc, jak mogłaby ich zająć. Może zwyczajnie się z nimi przywita? No bo ej, jak pokaże, że nie ma złych zamiarów, to na pewno nie zrobią im krzywdy!

- Wiesz, to bardzo dobry pomysł... - szepnęła w odpowiedzi na słowa Jeża, patrząc też Jeżowi głęboko w oczy. - Ale absolutnie nie mogę się na to zgodzić! - dodała szybko, w ten prosty sposób niwecząc misterny plan, którego wykonania chciała jej towarzyszka. Lily w żadnym wypadku nie mogła się zgodzić na to, by ta sama stawiała czoła przeciwnościom losu, które znalazły się na ich drodze. Jeśli Nuan myślała, że Lily tak po prostu stwierdzi "whatever, okej" to nie ma mowy! Dodatkowo, cichy podszept zazdrości podpowiadał Lily, że jej towarzyszka może po prostu bała się gołębi i dlatego wolała w taki "elegancki" sposób uciec przed swoim przeznaczeniem, a tutaj też nie można było jej na to pozwolić! Ludzie potrafili przyjąć na twarz przezabawne miny, gdy spotykali się ze swoimi strachami, oj tak! A potem Lily mogłaby zostać bohaterem, broniąc swoją koleżankę przed gołębiem! TADAM! Tak, to było świetne rezonowanie ze strony dziewczyny.

- Jeśli chcesz na nich ruszyć, to ruszam z tobą! Co by nie było! - i teraz, po usłyszeniu słów ludzi tu przybyłych, jej dłoń już całkowicie pewnie wylądowała na jej własnej katanie. Nie ma to tamto, zwłaszcza gdy zostali wykryci. Chyba. Nie działała jednak sama. To ona zawlokła Jeżyka tu, na górę, to niech teraz Jeżyk zawlecze ich z powrotem na dół. Dopiero w razie potrzeby Lily pokaże pazur. Albo miecz. Albo to i to. Strategia w tym momencie była po stronie drugiej panny.

Schodzące po schodach dziewczyny, dość szybko dostrzegły stojącą w holu dwójkę mężczyzn. Jeden miał około 190cm wzrostu i w dłoniach trzymał nóż. Był wychudzony, odziany w podartą odzież no i tłuste czarne włosy wraz z rzadkim zarostem na twarzy. Raczej typowy przedstawiciel slumsów. Jego towarzysz był podobny, tylko niższy, bo miał może ze 160cm no i uzbrojony był w drewnianą pałkę. Panowie rzecz jasna też dostrzegli panie, obie. Mimo usilnych prób Jeża, ciężko było jej zasłonić kogoś, kto jest niemal tak "Wielki" jak ona.-Mówiłem ci, że coś słyszałem-Powiedział zadowolony z siebie, wyższy z mężczyzn, na co niższy mruknął coś niezrozumiale.-Gówno nas obchodzi czego chcecie. Wyskakuj z oszczędności-Powiedział większy, ignorując chrząknięcia niższego, ten jednak bacznie obserwował Nuan, by oblizać się i uśmiechnąć obelżywie-I z ciuchów-Powiedział chwilę po tym jak duży skończył mówić. Panowie spojrzeli na siebie i wybuchnęli obelżywym śmiechem. W głowach już wyobrażali sobie te wszystkie rzeczy które zrobią z Jeżem. Powyobrażali by sobie też rzeczy z tą drugą, ale kiepsko ją było widać zza Jeżowych pleców.

W życiu każdego Jeża z dużej następuje taki moment, kiedy musi spojrzeć na mniej jeżowe postacie przed nią i zadać sobie bardzo ważne, kluczowe pytanie - czy osoby przed nią są głupie? Zapytałaby na głos, ale uznała to za niegrzeczne, no bo wtedy by uznali, ze uważa ich za głupich. Wierzyła, że jeżeli będzie dla nich miła, to oni ostatecznie będą mili dla niej. To nie do końca jeszcze działało, ale była dobrej myśli. Nie mniej nie mogła spojrzeć na nich nie zaskoczona. Zerknęła również na oburzoną Lily całą ich propozycją... w sposób, w jaki się nie do końca spodziewała. - Panie i panowie, spokojnie. Po co od razu być tak niegrzecznym? - zapytała dalej kierując się w dół, byleby nie być na schodach. Wywijanie mieczem byłoby wtedy bardzo upierdliwe. Nie przeszkadzała też specjalnie Lily, która zdecydowanie nie była fanką całej tej sytuacji. W całej tym zamieszaniu Nuan nie była pewna, co powinna zrobić, bo niby mogła próbować zapanować nad towarzyszką. Ale z drugiej miała dwóch mężczyzn, którzy jakby nie było, mieli broń i oczekiwali nie tylko gotówki, ale też bardzo niewłaściwych rzeczy. Nie mniej uzbrojona po zęby Jeż nie miała zamiaru ściągać z siebie czegokolwiek. - No więc, zacznijmy od początku. Szukamy gołębia. Rozumiem, że nie jesteście z tego powodu zadowoleni i macie inne plany, głównie względem nas, jednak obiecujemy nie robić większych kłopotów, jeśli panowie nie będą wchodzić nam w drogę. - no, tak, dokładnie tak. Bo generalnie wierzyła, że widzą, że szybciej ona sięgnie ich mieczem niż któryś z nich nożem i generalnie w sumie kto normalny by się bił? Po co się bić? No, właśnie, a tak jak może się zreflektują i stwierdzą, że no faktycznie, Jeż dobrze prawi, warto ich zostawić.

Lily była nieco zaskoczona, trochę podobnie jak wcześniej mężczyźni na jej słowa o rasizmie. Przelecieć? Ale... co? W jaki sposób przelecieć? Po co przelecieć? Mieli jakieś dziwne hobby. Jeśli chcieli się wyzywać na pojedynki na latanie to mogli po prostu wprost powiedzieć "hej, szybuję lepiej niż ty, chodź na solo" i to miałoby sens, a nie takie szybowanie bez zębów. To absolutnie nie miało sensu. Ci mężczyźni byli zdrowo niemądrzy i Lily absolutnie nie pochwalała ich zachowania. Powoli także zaczynała mieć dość ich gróźb, gadania i mówienia o pierdołach. Czarę goryczy przelał moment, w którym jeden z nich zamachnął się na Jeża.
- O nie, nie zrobiłeś tego... - powiedziała, a jej głos aż drgał od zirytowania. Tak się nie robiło w stosunku do jej przyjaciół. Nawet jeśli takich, których znała od zaledwie kilkudziesięciu minut. Kropka. - I dodatkowo będę sobie próbować szczęścia ile tylko mogę, moja sprawa czy gram na loterii czy nie banialuko! - krzyknęła używając jednocześnie okropnego wulgaryzmu, takiego jaki w tym momencie był bardzo dla niej adekwatny. A następnie?

...a następnie ruszyła wprost na tego, który pałką zamachnął się. Zamierzała bez chwili czekania najpierw wymierzyć mu solidnego kopa wprost w jego nogi (mniej więcej tuż pod kolanami), a potem machnąć mieczem na wysokości jego klatki piersiowej (i w nią), tak by w ten oto prosty sposób podciąć człowieka i sprawić by się wywrócił. Mieczem uderzała jednak bokiem, a nie ostrzem, nie chciała bowiem za bardzo zranić tego oprycha, a jedynie dać mu srogą nauczkę. Gdy się przewrócił zamierzała kopnąć go raz jeszcze, bardzo mocno, wprost w brzuch, tak by zrozumiał, że dalszy opór nie ma sensu.
Gdyby jednak to nie pykło, to wtedy wycofałaby się momentalnie o krok i z wyciągniętym mieczem przyglądała dalszym ruchom przeciwników. Takowoż, gdyby jego towarzysz zamierzał ją zaatakować, gotowa była na próbę odskoczenia, tudzież parowania przy uzyciu własnego ostrza. Miało większy zasięg, więc powinno było być trochę łatwiej.
- Ani mi się ważcie dotykać jeża! - krzyknęła.

No ale zrobił! To nieco poirytowało Lily która postanowiła pokazać opryszkowi gdzie raki zimują - chociaż zapewne tego nie wiedziała. W każdym razie zaszarżowała na oprycha który zdziwił się trochę tym, że mała dziewczynka z króliczymi uszami śmie mu się stawiać. I wtedy zobaczył miecz. Tak, dwójka mężczyzn zaabsorbowana szerokimi udami Królika i nieco mniej szerokimi udami Jeża, nie zwróciła uwagi na fakt że obie dziewczyny uzbrojone są w broń bardziej przystosowaną do robienia krzywdy niż ich sama. Na szczęście, panowie na pewno nie byli feministami. Nie uważali by kobieta - nawet uzbrojona w miecz - stanowiła jakiekolwiek zagrożenie dla mężczyzny. Tak też mężczyzna machnął w nadchodzącą Lily pałką, co uniemożliwiło tej kopnięcie - bo jednak uderzenie pałką miało większy zasięg, a Króliczka raczej obrywać nie chciała. Tak też, zwyczajnie uderzyła faceta bokiem miecza. I nie, nie powaliło go to. Zatoczył się jednak do tyłu, zaskoczony. Wyższy ziomeczek również był zaskoczony widząc nie tylko groźbę Jeża w postaci miecza ale też że jego mniejszy towarzysz jest właśnie bity przez kobietę. Mały móżdżek wychowanego w slumsach opryszczka szybko przetworzył wszelkie możliwe scenariusze aż w końcu wybrał opcję, w jego mniemaniu najlepszą-AAA!-Wrzasnął opętańczo i ruszył na jeża uzbrojony w swój niewielki nożyk. Towarzysz zaklął siarczyście, splunął krwią i zamachnął się na Lily swoją wielką i grubą pałą.